مدیریت و برنامه ریزی محیط زیست از دیدگاه برنامه چهارم توسعه

چکیدهرشد و توسعه پایدار فعالی تهای بشر، متأثر از میزان پایداری در سیست مهایزیس تمحیطی ، اقتصادی و اجتماعی می باشد. امروزه برنامه ریزی جهتبهر هبرداری از منابع برای نیل به توسعه پایدا ر، به عنوان یکی از مهمترینمسائل اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی بشر تبدیل شده است. درصورت عدم توجه به این اصل، ذخایر طبیع ی، زیستگا ههای حیا توحشو میرا ثهای فرهنگی که متعلق به جامعه و تمامی نس لها بوده نابودخواهد شد. از اینرو ایجاد تمهیدات لازم به منظور برقراری تعادل میاننیازهای امروز و حفظ ذخایر ملی از وظایف مهم مسئولان به ویژه دولتومجلس م یباشد. از همین رو استقرار توسعه پایدار در کشور نیازمند تدوینو اجرای قانون برنام ههای توسعه می باشد. قوانین برنامه ا ی، چارچو بها ونظام سامان یافته توسعه همه جانبه یک کشور را معین میک‌ند که در قالبآن سیاست های کلی و استراتژیک پذیرفته شده پدیدار م یگردد.با بررسی قوانین برنامه چهارم توسعه و مقایسه آن با برنام ههای عمرانیگذشت ه، جایگاه محی طزیست سیر صعودی داشته است. در حقیقت، قانونبرنامه چهارم توسعه در راستای تحقق توسعه پایدار در کشور و رعایتچارچو بهای مقرر در اصل پنجاهم قانون اساسی سعی کرده است تا روندتوسعه به ویژه توسعه اقتصادی و صنعتی کشور را با ضروریات زیس تمحیطیتطبیق داده تا از توسعه ناپایدار ممانعت به عمل آورد.در برنامه چهارم توسعه ، یکی از محورهای شش گانه به نام حفاظتمحیط زیس ت، آمایش سرزمین و توازن منطق های بوده و درمجموع 15 مادهاز 161 ماده قانون برنامه چهارم به محی طزیست اختصاص یافته و در کنارآن نیز در 14 ماده دیگر ضرورت رعایت مسائل زیس تمحیطی مورد توجهقرار گرفته است. روند طی شده بیانگر حرکت در مسیری نسبتاً موفق درزمینه لحاظ نمودن ملاحظات زیست محیطی با برنام ههای توسعه ای جهتدستیابی به توسعه پایدار می باشد که موفقیت قطعی این برنام هها منوط بهاجرای کامل آن خواهد بود.